13 czerwca 1999r. Papież Jan Paweł II dokonał w Warszawie beatyfikacji 108 polskich męczenników z czasów II Wojny Światowej. Ojciec Święty po zapoznaniu się z całością problematyki przyjął i potwierdził swoim autorytetem Biskupa Rzymu autentyczność męczeństwa za wiarę. Orzeczenie to w znaczeniu teologicznym odnośnie do naszych Sług Bożych pozwala na ogłoszenie ich Błogosławionymi Męczennikami Kościoła. Słudzy Boży objęci postępowaniem procesowym, przedstawieni przez 18 diecezji, ordynariat polowy i 22 rodziny zakonne, to osoby, których życie i śmierć oddane Bożej sprawie nosiły znamię heroizmu. Pośród nich jest 3 biskupów, 52 kapłanów diecezjalnych, 26 kapłanów zakonnych, 3 kleryków, 7 braci zakonnych, 8 sióstr zakonnych i 9 osób świeckich. Jednym ze 108 błogosławionych został Ks. Narcyz Putz.
Ks. Narcyz Putz. urodził się 28 października 1877r. w Sierakowie jako syn Władysława i Józefy z domu Brodniewicz. 25 listopada 1877r. przyjął Sakrament Chrztu św. w kościele parafialnym w Sierakowie. Po ukończeniu gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu w 1898r. rozpoczął studia w Seminarium Duchownym w Poznaniu. 15 grudnia 1902r. przyjął święcenia kapłańskie i został powołany na stanowisko wikariusza do Boruszyna. W 1903r. przeniesiono go na urząd misjonarza do Szamotuł. 1 maja 1913r. został administratorem parafii we Wronkach, a w 1915r. proboszczem parafii Mądre. W latach 1918 - 1920 był komendarzem w Ludziskach, a następnie przez krótki okres administratorem i proboszczem parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Bydgoszczy. 1 października 1925r. powołany został na stanowisko komendarza, a następnie proboszcza parafii św. Wojciecha w Poznaniu
Ks. Narcyz Putz był bardzo gorliwym i pobożnym kapłanem. W swojej pracy duszpasterskiej szczególną opieką otaczał ludzi biednych. Odznaczał się wielkim kultem do Męki Pańskiej i do Najświętszej Marii Panny. Codziennie odprawiał Drogę Krzyżową i odmawiał różaniec. Za swą gorliwą pracę duszpasterską, zabiegi nad wzniesieniem świątyni na Sołaczu w Poznaniu, został mianowany przez kardynała A. Hlonda radcą duchownym ad honores, a w roku 1937 kanonikiem honorowym Kapituły Metropolitarnej w Poznaniu.
9 listopada 1939r. został aresztowany i umieszczony w Forcie VII w Poznaniu, gdzie przeszedł gehennę - znęcano się nad nim z zajadłą nienawiścią. Codziennie znajdował się w obliczu śmierci. Jednak, kiedy pijani SS-mani nawet w nocy nie dawali mu spokoju, bili go i grozili bronią, pastwili się, głód, chłód nie zdołały złamać ks. Narcyza Putza. Przeciwnie, stał się on prawdziwym przewodnikiem duchowym dla innych współwięźniów i wzorem w znoszeniu cierpień w duchu poddania się woli Bożej. 25 kwietnia 1940r. został przewieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau. Po odbytej kwarantannie 6 czerwca 1940r. przewieziono ks. Narcyza Putza do obozu w Gusen, gdzie pracował w kamieniołomach i przy budowie obozu. Głód, zimno i bicie oraz znęcanie się nie złamały go. Był prawdziwym ojcem i opiekunem duchowym innych. Po kryjomu organizował modlitwy i nabożeństwa, budził nadzieję i chęć przetrwania. 8 grudnia wraz z innymi kapłanami powtórnie przewieziono go do Dachau. I tutaj znosił piekło obozowe z nieprzeciętną pogodą ducha. Czerpał ją z modlitwy, a szczególnie z Drogi Krzyżowej. Nigdy też nie krył, że jest kapłanem, chociaż wiedział, że księża są na czarnej liście. W Dachau pracował na plantacji, a później w pończoszarni. Zapalenie płuc położyło kres jego życiu.
Zmarł w szpitalu obozowym 5 grudnia 1942r. opatrzony na drogę wieczności. Ciało zostało spalone w krematorium. Jego heroizm wiary i świętości życia przyczynił się do procesu beatyfikacyjnego jako Sługi Bożego.
Ks. Narcyz Putz został beatyfikowany 13 czerwca 1999r. w Warszawie wraz ze 108 Sług i Służebnic Bożych, podczas pielgrzymki Ojca Świętego Jana Pawła II do Polski. Módlmy się dziękując Bogu za dar ks. Narcyza Putza, rodowitego sierakowianina. Zwracajmy się do Niego z pokorą i ufnością o potrzebne łaski i oddawajmy Jemu cześć należną błogosławionym.
